اینکه وزیر امورخارجه آمریکا گفته برای برداشته شدنِ تحریم ها،مسائل دیگری غیر از مسئله ی هسته ای وجود دارد،مثل حقوق بشر و بحث تروریست،شما یاد چی می افتید و چه حدس هایی می زنید؟

ما پای یک معامله ی برد-برد نشسته ایم؟

این میز مذاکرات است یا سرِ گردنه ی باج گیری؟

حالا که چرخ سانتری فیوژ ها نمی چرخد،چرخ صنعت و اقتصادِ ما سرعت بیشتری گرفته؟

یا چرخِ پیشروی آمریکا در بی ادبی و پرروگری و دخالت؟

ما ملتی هستیم که چماق تحریم را بالای سرمان بگیرند و مرتب بگویند بتمرگ!؟

پس چرا توی دهان استبداد شاه کوبیدیم؟

چرا هشت سال،بدن بهترین جوان های مملکت را راهی کردیم که تکه تکه هایش هم، سنگر انقلاب و مملکت شود؟

چرا برای امام حسین ع محکم به سینه می کوبیم؟

چرا نفس بعضی پدر ها سخت بالا می آید و خس خس می کند؟

چرا مادر شهیدی توی روستای های دور افتاده،خبر از تنها فرزندی که همه ی دار و ندارش بوده، ندارد؟

چرا ما پای روضه های امام حسین فکرِ بکرِ مذاکره با شمر و ابن سعد به ذهنمان خطور نمی کند،بلکه آب را به روی بهترین خلق خدا باز کنند و خونی هدر نشود!؟

خونی هدر شده؟ جانیِ تلف شده؟ آن هشت سال؟آن سه روز؟ آن مبارزات؟

پس شهادت و ایثار یعنی چه؟هیات من الذله یعنی چه؟ دست ردِ حضرت عباس به امان نامه یعنی چه؟ ما اهل کوفه نیستیم یعنی چه؟ ما تا آخرین نفس ایستاده ایم برای اینکه آقایمان بیاید یعنی چه؟

ما فرزندانِ رمضانیم و مقتدایمان علی ع یعنی چه؟ قاعده ی نفی سبیل یعنی چه؟ ان تنصر الله یعنی چه؟ یثبت اقدامکم مال چه زمانی ست؟

برای بار هزارم آقا می گویند چشمتان پای میز مذاکرات نباشد و به توان داخلی توجه کنید و همچنان آمریکا مثل لات های بی سر و پا عربده کشی می کند که: هفته ی بعد خواستی از این کوچه ی "معاملات با جهان" بگذری،شیتیلِ جدید رو بذار رو میز و بعد رد شو........

دستِ پُر هم بالاخره یک روز جلوی هر زورگیری خالی می شود،اما مشتِ گره کرده، همیشه پابرجاست!

ما هزار امتیاز هم بدهیم،سناریوی اعتماد سازی باز هم به چشم آمریکا،ناقص میاید.کسی هست که نداند این ها جز نابودی ما به چیز دیگری راضی نمی شوند؟

و فقط زمانی اعتمادشان جلب است که ایران را بکنند جزیره ی ثبات و یک محمد رضا شاه به تمام معنا نوکر که حتی قلدری رضا خان هم ندارد را مبصرِ جیره بگیرِ خودشان بکنند تا این جزیره ی ثبات را خفه و خاموش نگه دارد.

آنوقت فرش های قرمزی پهن بشود که هر چند وقت یکبار،یک مقام اسرائیلی،قدم رنجه کند و تیک رضایتش را پای کارنامه ی آمریکا مُهر بزند.

آن وقت لابد اعتماد دنیا جلب است که نه بمب هسته ای وجود دارد نه تروریستی نه حقوقی از نوعِ بشر،ضایع می شود........

پ.ن: لطفا ببیند این را

و این دوتا را (قسمت یک و دو)